Pierwsze czytanie:
Jr 33, 14-16 Potomek Dawida będzie wymierzał sprawiedliwość
Psalm responsoryjny:
Ps 25 (24), 4bc-5ab. 8-9. 10 i 14 (R.: 1b)
Drugie czytanie:
1 Tes 3, 12 – 4, 2 Utwierdzenie w świętości na przyjście Chrystusa
Śpiew przed Ewangelią:
Ps 85 (84), 8
Ewangelia:
Łk 21, 25-28. 34-36 Oczekiwanie powtórnego przyjścia Chrystusa

Ewangelia według świętego Łukasza

Łk 21, 25-28. 34-36

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

     „Uważajcie na siebie, aby ten dzień nie przyszedł na was znienacka, jak potrzask”. Wezwanie Jezusa jest jasne i czytelne: każdy z nas w każdej chwili powinien być gotowy na przyjęcie Chrystusa. Trzeba dokonać na początku Adwentu swoistego rachunku sumienia, w którym każdy z nas odpowie na pytanie, co przeszkadza mu w tym czuwaniu, w byciu gotowym.

     Co to znaczy „czuwam”? To znaczy: staram się być człowiekiem sumienia. Że tego sumienia nie zagłuszam i nie zniekształcam. Nazywam po imieniu dobro i zło, a nie zamazuję. Wypracowuję w sobie dobro, a ze zła staram się poprawiać, przezwyciężając je w sobie. To taka bardzo podstawowa sprawa...
(św. Jan Paweł II)