Pierwsze czytanie:
Rdz 2, 18-24 Stworzenie niewiasty
Psalm responsoryjny:
Ps 128 (127), 1-2. 3. 4-6 (R.: por. 5)
Drugie czytanie:
Hbr 2, 9-11 Chrystus, który uświęca, jak i ludzie, którzy mają być uświęcani, z jednego są wszyscy
Śpiew przed Ewangelią:
1 J 4, 12
Ewangelia:
Mk 10, 2-16 (krótsza perykopa Mk 10, 2-12) Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela

Mk 10, 2-16 (krótsza perykopa Mk 10, 2-12)

Ewangelia według świętego Marka

Faryzeusze przystąpili do Jezusa i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę.
Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam nakazał Mojżesz?».
Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić».
Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg „stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela».
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».

Koniec krótszej perykopy.

Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

 "Dotąd dwoje, lecz jeszcze nie jedno,
odtąd jedno, chociaż nadal dwoje."
      (Karol Wojtyła, Przed sklepem jubilera)   

     "A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela". Odpowiedź Jezusa dotycząca rozwodu jest jednoznaczna. Jakiekolwiek jej rozmiękczanie nie wchodzi w grę. Dzisiejsza perykopa wyraźnie przypomina naukę Jezusa w tym względzie. Stąd idąc wiernie za nauczaniem Syna Bożego nie da się wprowadzić zmian. W naturze człowieka znajduje się jednak owa próba przekraczania i poszerzania obowiązujących go granic. Także moralnych. Należy wszakże pamiętać o przestrodze wynikającej z dzisiejszej perykopy. Na pytanie "czy wolno" Jezus odpowiada jednoznacznie i bez wahania. Nie. Nie wolno. 

     Małżonkowie, którzy otrzymali dar miłości, powołani są do tego, by oddawali się sobie nawzajem całkowicie. Tylko w ten sposób właściwe i wyłączne akty małżonków stają się prawdziwie aktami miłości, które jednocząc ich w jedno ciało, tworzą prawdziwą komunię osób. Logika całkowitego daru wewnętrznie określa miłość małżeńską, a dzięki sakramentalnemu rozlaniu Ducha Świętego staje się środkiem do urzeczywistnienia we własnym życiu autentycznej miłości małżeńskiej.
(Benedykt XVI)